Nur Çintay A. Radikal (25Ekim2009)
'Şehitlerimizin kanı yaaane, yerde yaaane, nası yaaane?'
Çok netameli, çok bıçak sırtı iş. Ve herkesin, bugüne kadar bu mevzuda tek dakika duralamamışların bile, bu topraklarda yaşadığına göre fikir beyan edebileceğini, kendisine de laf düştüğünü düşündüğü bir iş.
Evvelki gün iş çıkışı servise bindim. Servise, daha önce hiç görmediğim; topuk yüksekliği, kozmetik yoğunluğu ve kelime kullanımı itibarıyla gazetede değil de televizyonda ya da reklam departmanında çalıştığına bahse girebileceğimiz iki kız da bindi.
Zihinlerde daha iyi canlanması için: Esra-Ceyda kardeşler!
Koltuğa otururlarken “Şehitlerimizin kanı yaaane” dedi biri, “Yeeerde mi kalıcak yaaane?”
“Evet yaaa” dedi öbürü, “Nası yaaane hakkaten, şehit kanı yaaa, olmaz keee...”
‘Nefes’ filmini izlediyseniz bilirsiniz, işte oradaki komando çocuklardan birinin telefonda ilişki bitiren İstanbullu şımarık sevgilisi Fulya’yı mumla aratacak bir tarzdan bahsediyoruz. Hayatlarında temas ettikleri tek kan da regl kanıdır herhalde.
Bu bana Facebook’un yeni patladığı zamanlardaki o milliyetçilik hezeyanını hatırlattı. İki sene önce tam da bu vakitler; 2007’nin Cumhuriyet Bayramı arifesi. O günlerde Facebook’ta göze çarpan bayrak fetişizmini ve militarizm methiyesini hatırlar mısınız?
‘Aylin is askere gitmek istiyoooo’yu unutamam ben. Bir İbiza akşamüstü partisinden kalma yanık ve çarpık kadrajlı fotonun altında, dört ‘o’yla ‘Aylin is askere gitmek istiyoooo!’
Nasıl bazı gazetelerin gazıyla, kanaat önderlerini takibin zerre fikir ve tutar gerektirmeyen konforuyla böyle bir sahte askerlik sevdası fışkırdıysa bazılarından o vakit, işte şimdi de bir benzeri...
Bebekliğimizden beri hücrelerimize zerk edilen devlet ideolojisinin, okuldan, televizyondan öğrendiklerimizin, orada burada kulağımıza çalınanların ve en çok da gene o kanaat önderi takibinin meyveleri... Kuru ezberleri...
Tabii ne kadarsa lügatimiz, o kadarla.
“Şehit kanı yaaane, yerde kalmaz yaaane, kalmasın yaaane, di meee”ye kadar inerekten...
Evvelki gün iş çıkışı servise bindim. Servise, daha önce hiç görmediğim; topuk yüksekliği, kozmetik yoğunluğu ve kelime kullanımı itibarıyla gazetede değil de televizyonda ya da reklam departmanında çalıştığına bahse girebileceğimiz iki kız da bindi.
Zihinlerde daha iyi canlanması için: Esra-Ceyda kardeşler!
Koltuğa otururlarken “Şehitlerimizin kanı yaaane” dedi biri, “Yeeerde mi kalıcak yaaane?”
“Evet yaaa” dedi öbürü, “Nası yaaane hakkaten, şehit kanı yaaa, olmaz keee...”
‘Nefes’ filmini izlediyseniz bilirsiniz, işte oradaki komando çocuklardan birinin telefonda ilişki bitiren İstanbullu şımarık sevgilisi Fulya’yı mumla aratacak bir tarzdan bahsediyoruz. Hayatlarında temas ettikleri tek kan da regl kanıdır herhalde.
Bu bana Facebook’un yeni patladığı zamanlardaki o milliyetçilik hezeyanını hatırlattı. İki sene önce tam da bu vakitler; 2007’nin Cumhuriyet Bayramı arifesi. O günlerde Facebook’ta göze çarpan bayrak fetişizmini ve militarizm methiyesini hatırlar mısınız?
‘Aylin is askere gitmek istiyoooo’yu unutamam ben. Bir İbiza akşamüstü partisinden kalma yanık ve çarpık kadrajlı fotonun altında, dört ‘o’yla ‘Aylin is askere gitmek istiyoooo!’
Nasıl bazı gazetelerin gazıyla, kanaat önderlerini takibin zerre fikir ve tutar gerektirmeyen konforuyla böyle bir sahte askerlik sevdası fışkırdıysa bazılarından o vakit, işte şimdi de bir benzeri...
Bebekliğimizden beri hücrelerimize zerk edilen devlet ideolojisinin, okuldan, televizyondan öğrendiklerimizin, orada burada kulağımıza çalınanların ve en çok da gene o kanaat önderi takibinin meyveleri... Kuru ezberleri...
Tabii ne kadarsa lügatimiz, o kadarla.
“Şehit kanı yaaane, yerde kalmaz yaaane, kalmasın yaaane, di meee”ye kadar inerekten...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder